Μόνο δουλειά και πόνος… 88 Χρόνια Ζωής

 Η Ελλάδα που χάνεται: Μια γιαγιά, ένα χωριό, μια ζωή ολόκληρη.

Στο χωριό Παλαιομάνινα Αιτωλοακαρνανίας συναντήσαμε τη γιαγιά Διαμάντω, 88 ετών. Μας άνοιξε την καρδιά της και μοιράστηκε μια ζωή γεμάτη μόχθο, αγάπη, στερήσεις και αληθινές στιγμές. Από τα παιδικά της χρόνια, τα χρόνια του αργαλειού και της δουλειάς στα χωράφια, μέχρι τον γάμο και την απώλεια, η γιαγιά Διαμάντω μας θυμίζει τι σημαίνει δύναμη και απλότητα. Ένα συγκινητικό ταξίδι στις μνήμες της παλιάς Ελλάδας, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που δεν φοβάται ούτε τον θάνατο, ούτε τη ζωή.

Παραγωγή: Greek Village Life

Τραγωδία πριν λίγο με 66χρονο αγρότη νεκρό. Καταπλακώθηκε από το τρακτέρ του

Τραγωδία συνέβη στο Ελαιόφυτο Αγρινίου όπου άνδρας έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα με τρακτέρ. Το τραγικό γεγονός προκαλεί μεγάλη θλίψη στην περιοχή.

Το δυστύχημα σημειώθηκε το πρωί της Δευτέρας (12/5) όταν ένας 66χρονος έκανε εργασίες με το τρακτέρ του σε λιοστάσι.

Το μηχάνημα ανατράπηκε με αποτέλεσμα ο άτυχος άνδρας να βρεθεί εγκλωβισμένος κάτω από το όχημα. Για τον απεγκλωβισμό του κινητοποιήθηκαν δυνάμεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Αγρινίου, όπως γράφει το agrinionews.gr.

Έσπευσε και σταθμός του ΕΚΑΒ όπου τον παρέλαβε και τον μετέφερε στο νοσοκομείο Αγρινίου όπου, δυστυχώς, διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Για τις ακριβείς συνθήκες του συμβάντος ενεργείται η προβλεπόμενη έρευνα από τις αστυνομικές Αρχές.

https://agronewsbomb.gr/

Εκδηλώσεις στη μνήμη του οπλαρχηγού του 1821 Χατζημιχάλη Νταλιάνη από τον Δήμο Πωγωνίου

Ατομικό σχολικό σκακιστικό πρωτάθλημα από την ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΝΙΚΟΠΟΛΗ

Ζούμπας Στέφανος. Οι Φιλιάτες δεν ζητούν φυλακές – ζητούν δίκαιη ανάπτυξη

Η απόφαση της κυβέρνησης να μετατρέψει τις εγκαταστάσεις του πρώην 628 Τάγματος Πεζικού στους Φιλιάτες σε σωφρονιστικό κατάστημα συνιστά μια κατάφωρη αδικία προς μια παραμεθόρια περιοχή που εδώ και χρόνια βιώνει την εγκατάλειψη και την απαξίωση.

Ακόμα πιο προκλητική, όμως είναι η δημόσια ικανοποίηση του βουλευτή Θεσπρωτίας της ΝΔ, κ. Βασίλη Γιόγιακα, ο οποίος χαρακτήρισε την εγκατάσταση φυλακών ως «σημαντικό κοινωνικό και οικονομικό όφελος» και ευχαρίστησε τον Υπουργό και τον Πρωθυπουργό γι’ αυτήν την «ανάπτυξη». Αναρωτιόμαστε:

Είναι αυτή η ανάπτυξη που οραματίζεται για τον τόπο του; Είναι αυτή η αναβάθμιση που αξίζει στους Φιλιάτες; Είναι αυτή η ανάπτυξη που υποσχέθηκε στις προεκλογικές περιοδείες του;

Ο βουλευτής ξεχνά ή προσποιείται ότι ξεχνά πως: στους Φιλιάτες έκλεισαν τράπεζες, εκπαιδευτικές δομές, δημόσιες υπηρεσίες, ο πληθυσμός συρρικνώνεται χρόνο με τον χρόνο, ο πρωτογενής τομέας αγνοείται, η περιοχή παραμένει αποκομμένη από βασικές υποδομές και χωρίς αναπτυξιακή στήριξη.

Σε αυτό το πλαίσιο, η μετατροπή ενός στρατοπέδου σε φυλακή δεν είναι επένδυση είναι αποδοχή της ήττας, και επιπλέον είναι συγκάλυψη της αδράνειας όλων όσων είχαν την ευθύνη να σχεδιάσουν και να διεκδικήσουν πολύ πριν ανακοινωθεί λουκέτο στο στρατόπεδο.

Σχεδόν 6 χρόνια κυβέρνηση ΝΔ, 15 χρόνια Περιφερειακή Αρχή ΝΔ, δεν προτείνουν, δεν σχεδιάζουν, δεν οραματίζονται, δεν προστατεύουν τις τοπικές κοινωνίες. Για ακόμη μια φορά, η Ήπειρος με ευθύνη και της Περιφερειακής αρχής και των Βουλευτών της ΝΔ, αντιμετωπίζεται ως περιοχή Β διαλογής, καλή μόνο για να υποδέχεται δομές εγκλεισμού όταν άλλες περιοχές επεξεργάζονται αναπτυξιακά μοντέλα.

Εμείς σε αντίθεση με αυτούς καταθέτουμε συγκεκριμένη πρόταση:

Να ακυρωθεί το όποιο σχέδιο για εγκατάσταση φυλακών. Να αξιοποιηθεί το στρατόπεδο ως πολυλειτουργικός χώρος ανάπτυξης, με δυνατότητα στέγασης: αγροδιατροφικών πρωτοβουλιών και τοπικών συνεταιρισμών, εκπαιδευτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ήπιου τουρισμού και κοινωνικής καινοτομίας και φιλοξενία ψηφιακών νομάδων.

Παράλληλα, ζητούμε την άμεση εκπόνηση ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδίου για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Θεσπρωτίας, με έμφαση: στον ορεινό και παραμεθόριο τουρισμό, στην ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα με κίνητρα για νέους παραγωγούς, στη βελτίωση των υποδομών και των βασικών υπηρεσιών.

Η Ήπειρος Όλον-Τόπος να ζεις, δεν θα ανεχτεί την υποβάθμιση της Ηπείρου με την υπογραφή εκείνων που όφειλαν να την υπηρετούν.

Η Θεσπρωτία, οι Φιλιάτες δεν ζητούν «φιλοδωρήματα» φυλακών, ζητούν πραγματική ανάπτυξη, μέλλον και δικαιοσύνη.

Όταν πρόκειται για τους Grimaldi, η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, όταν πρόκειται για τη Θεσπρωτία, απλώς υπογράφει την υποβάθμισή της.

«Αγγελική σου ομιλεί η μητέρα σου», κοινώς «Αγγέλου μ’ κρέν’ η μάνα σου, δεν ξέρω τι σε θέλ’».

Γράφει ο Χρήστος A.Τούμπουρος

Μα και πόσο εύστοχη και με νοηματική επάρκεια γλώσσα έχουμε!
«Αγγέλου μ’ κρέν’ η μάνα σου, δεν ξέρω τι σε θέλ’». 
Είχε απόλυτα δίκιο η λαϊκή μούσα που έβαλε το ρήμα κρένω αντί ομιλώ. Όσο κι αν μια πρωτευουσιάνα θέλησε κάποτε να χορέψει το δημοτικό: «Αγγελική σου ομιλεί η μητέρα σου». Γούρλωσαν τα μάτια οι λαϊκοί οργανοπαίχτες. Κόντεψαν να πάθουν εξοφθαλμία.
Το κρένω είναι επί εντόνου ψυχικής διεγέρσεως ή ακόμη και ευρισκόμενος κάποιος/α σε ψυχολογικό τραλαλά.

Σ’ κρένω μωρέ ζαλουταραμένο. Δεν ακούς;

Έτσι ακριβώς έγινε κάποτε εκεί στο Γαλάτσι προτού αστικοποιηθούμε παντελώς, μικρά παιδιά, εγώ και ο Γιώργος, κατσίκια αληθινά ανεβαίναμε τις κολόνες της ΔΕΗ. Η μάνα του Γιώργου -γνήσια Ηπειρώτισσα- προσπαθώντας και αυτή να ενταχθεί γλωσσικά στο τρόπόν τινα αστικοποιημένο Γαλάτσι, αφού μας «ομίλησε ικετευτικά», κάνα δυο φορές, «παιδιά σας παρακαλώ κατεβείτε κάτω από την κολόνα» και επειδή εμείς σιουρίζαμαν κλέφτικα, εξεμάνη και εξετράπη γλωσσικώς.

Κατεβείτε κάτ’ μωρέ κρούνκα, σας κρένω τόσην ώρα και σεις δε νογάτι ντιπ. Θα πετάξω κανένα στούμπο και θα σας βαρέσω στο ρζάφτ’.

Και πέταξε η θεια Ανθή, δεν μας χτύπησε στο ρζάφτ’, μόνο «χτύπησε» την περιέργεια της γειτόνισσας -«βέρα Αθηναία»- της κυρίας Πανωραίας. 

«Κυρία Ανθή τι είναι αυτό το ρζάφτ;» ρώτησε με πονηρό μειδίαμα. Και η αφοπλιστική απάντηση της θείας.

«Το ρζάφτ είναι το μέρος στο κεφάλ’ που είνι κατακρίκελα κάτ’ απ’ το γκτσούπ’.’ Κατάλαβες;»

Κατάλαβε δεν κατάλαβε η κυρά Πανωραία για χρόνια ήταν ακατάδεχτη. Μετά από χρόνια καταδέχτηκε και έστειλε προξενήτρες ένα σωρό, να συμπεθερέψει με τη θεία Ανθή. Γούρλωσε το μάτι της για το Γιώργο. Και έγινε το απίστευτο:

«Ανθή, μεγάλ’ οικογένεια. Μιλάμε για το μεγαλύτερο τζάκι στο Γαλάτσι», ήταν τα λόγια της προξενήτρας. 

Και η απάντηση: «Ου, πάν’ τώρα τα τζάκια. Βγήκαν ηλεκτρικές κουζίνες». Αυτά της είπε η θεια Ανθή, και η προξενήτρα ζαβριάκιασε κι έκοψε λάσπ’. Τη ρούμπωσε, γιατί μπορούσε. Της έδινε τη δυνατότητα αυτή η γλώσσα.

Χρήστος A.Τούμπουρος

Αυτό το χωριό είναι στην πραγματικότητα η Κολοπετινίτσα

 

Η «Κολοπετινίτσα» αποτελεί το αγαπημένο μέρος που χρησιμοποιούν οι Έλληνες όταν θέλουν να μιλήσουν με χιούμορ για έναν προορισμό. Αυτό που πολλοί δεν γνωρίζουν είναι ότι πρόκειται για ένα υπαρκτό μέρος. Είναι ένα ελληνικό χωριό που πλέον έχει μετονομαστεί αλλά κάποτε το αποκαλούσαν έτσι ακριβώς. Οι Έλληνες αναφέρονται στην «Κολοπετινίτσα» όταν θέλουν να μιλήσουν για κάτι που δεν υπάρχει, ή είναι αόριστο ή πολύ μακρινό. Λίγοι, στην πραγματικότητα ελάχιστοι γνωρίζουν ότι η Κολοπετινίτσα βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο αθηναϊκό κέντρο απ’ ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς.

Πρόκειται για το χωριό Τριταία της Φωκίδας. Ένα χωριό που βρίσκεται ανάμεσα στην Ιτέα και το Γαλαξίδι. Το όνομα Κολοπετινίτσα το διατήρησε μέχρι το 1927 οπότε μετονομάστηκε σε Μονοδένδρι και στην συνέχεια σε Τριταία. Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η ονομασία Κολοπετινίτσα έχει προκύψει από παραφθορά της λέξης Καλοπετεινίτσας. Αυτή αναφερόταν στο συγκεκριμένο χωριό επειδή σε αυτό υπήρχαν καλοί πετεινοί δηλαδή κοκόρια για κοκορομαχίες.

Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 380 μέτρων και το 2011 η απογραφή είχε δείξει ότι είχε 141 κατοίκους. Πρόκειται δηλαδή για ένα μικρό χωριό αλλά με ιδιαίτερη ιστορία ονόματος. Είναι άγνωστο γιατί και πώς καθιερώθηκε το παλιό του όνομα να χρησιμοποιείται για χιουμοριστικούς λόγους.

Αν βρεθείς σε αυτό το χωριό θα δεις παντού αμυγδαλιές, αμπέλια και ελαιόδεντρα. Σπίτια χαμηλά με κεραμίδια και προσεγμένες αυλές. Το σίγουρο είναι όταν επισκεφθείς αυτό το όμορφο χωριό, τίποτα δε σε παραπέμπει στο παλιό του όνομα. Η Τριταία είναι ένα αυθεντικό και παραδοσιακό ελληνικό χωριό που σε κερδίζει με την απλότητά του και βέβαια με την ιδιαίτερη ιστορία του ονόματός του.

Η διαδρομή για την Κολοπετινίτσα είναι στο μεγαλύτερο μέρος εύκολη, Το μόνο που χρειάζεται είναι να βγεις στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας με κατεύθυνση προς Λιβαδειά και να συνεχίσεις προς Ιτέα. Στο δρόμο θα βρεις την ταμπέλα που θα σε οδηγήσει εύκολα στο χωριό. Μόλις θα έχεις φτάσει στην Κολοπετινίτσα!

exploringgreece

https://www.tampouloukia.gr/

Η Ηπειρώτισσα μάνα...

Γράφει ο Χρήστος Α.Τούμπουρος

(Με αφορμή τη γιορτή της μητέρα, αυτές οι αράδες ας θεωρηθούν ένας φόρος τιμής στην ηπειρώτισσα μάνα, στην πουτσαρίνα αυτή που κράτησε όρθια την Ήπειρο)

"Η Ηπειρώτισσα μάνα μια διαρκής παρακαταθήκη αξιών"

Ηπειρώτισσα μάνα, λεβέντισσα που καβάλ’σε τη φτώχια, την ορφάνια, την ξενιτιά.

Που αμπήδ’σε βάσανα πίκρες και στενοχώριες.

Που πάλεψε και νίκησε τον φασισμό και τον έστειλε στα γκρεμοτσακίδια.

Που πίστεψε στον τόπο της και μεγάλωσε τη φαμπλιά της με αξιοπρέπεια ήθος και φιλότιμο.

Που το πλατύ σαν ήλιος χαμόγελό της και η φεγγαροστόλιστη ματιά της δεν μπορεί να συγκριθεί με όλο το χρυσάφι του ντουνιά.

Ηπειρώτισσα !!!

Η γυναίκα που αγκομαχώντας στις γιδόστρατες, κρεμασμένη στα καταράχια, ανηφορίζοντας χωρίς σταματημό, με ρυτιδιασμένο, αλλά καθάριο πρόσωπο κι ολάνθιστη την καρδιά της -πάντα με χαμόγελο αισιοδοξίας- κράτησε αλύγιστη και ατόφια την ΗΠΕΙΡΟ.

Αν έζησε η Ήπειρος και έθρεψε γενιές ολόκληρες και απόδιωξε όλους τους σιαταναρέους, φασίστες επιδρομείς και κατακτητές, εντός και εκτός εισαγωγικών, έβαλε πλάτη η Ηπειρώτισσα μάνα.

Όμορφη, αγία και σεπτή αντιμετώπισε και ξεπέρασε τις δοκιμασίες και τις περιπέτειες ψύχραιμα, αξιόπρεπα, με άγρυπνη τη συνείδησή της, που όριζε το ύψος και το ήθος της ύπαρξής της.

Κράτησε τα μυστικά της ψυχής του λαού μας, τα σμίλεψε με ομορφιά και τα βάφτισε στη γλύκα που εκπέμπει ο αντίλαλος της Ηπειρώτικης φυσικής μελωδίας. Μπροστά στην πανδαισία της φυσικής και μελωδικής χαρμονής του τόπου τους, στάθηκαν οι Ηπειρώτισσες παντεπόπτριες και διαφεντεύτρες της ολόφωτης και απρόσμενης ομορφιάς. 

Αυθεντική, ατόφια, αφκιασίδωτη και αγνή και με το άρωμα της ελληνικής λεβεντιάς στην καρδιά και στο κορμί της εξέπεμψε έναν αυτογενή δυναμισμό ανθρωπισμού και μάγεψε φανερώνοντας την ακμή και την αρχοντιά της Ηπειρώτικης ψυχής. 

Με ψυχή αγνή, ταπεινή και άδολη σε φύση πλανεύτρα και γη σκληρή, ιδιότροπη και ανυπάκουη στο αλέτρι και στο τσαπί μπάζωσε τις ρίπες κι έφκιαξε τα χωραφάκια της, με σεβασμό στη φύση και στην Δημιουργία. 

Και με όλα αυτά και άλλα αναρίθμητα προβλήματα άντεξε, δόμησε την Ηπειρώτικη κοινωνία, αντιμετώπισε εισβολείς -παντός είδους- και δίδαξε ανθρωπισμό, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΗΘΟΣ.

Τα χέρια της ήταν πάντα χρυσωμένα και το τίμιο πρόσωπό της λαμπερό και χαρούμενο. 

Αν τιμάμε την Ηπειρώτισσα γυναίκα είναι γιατί η ιστορία και το παράδειγμά της, έχει πολλά να μας προσφέρει. 

Αδούλωτες, ασκλάβωτες, ελεύθερες! Ξεδίπλωσε όλες τις δυνάμεις της και ρίχτηκε στον αγώνα για τη ζωή, τη λευτεριά.

…

Η σημερινή πραγματικότητα στην Ήπειρο είναι τουλάχιστον καταθλιπτική. 

Η εσωτερική μετανάστευση και η πλειοδοσία των πολιτικών στον διορισμό, ερήμωσαν την Ήπειρο. Ερημιά παντού. 

Και αυτή η ερημιά έχει και τη μετενέργειά της στον πολιτισμό. 

Δεν κατοικούνται πλέον τα χωριά από παραγωγικές ηλικίες και ως εκ τούτου δεν παράγεται και δεν προάγεται τοπικός πολιτισμός. Πολιτιστικά άφωνα και άλαλα υπέκυψαν στον αρμαγεδόνα του υλοζωισμού, που χτύπησε την πόρτα συλλήβδην της ελληνικής κοινωνίας και την παραβίασε με το αποκριάτικο προσωπείο της δήθεν προοδευτικότητας και του ξενότροπου και ξενόφερτου μιμητισμού. 

Οι σημερινοί καιροί έχουν χάσει κάθε γεύση από το παρελθόν, η αξία του οποίου δεν αναγνωρίζεται . 

Αγωνίζεται και αντιστέκονται οι πολιτιστικοί σύλλογοι, για να σώσουν πολιτιστικά ό,τι σώζεται. Με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα. 

Στις σημερινές δύσκολες -απαράδεκτα δύσκολες- συνθήκες, εάν δεν νοηματοδοτήσουμε τη ζωή μας πάνω σε ακέραιες και δοκιμασμένες αξίες και αρχές, θα μας πνίξει η κατεβασιά, που ασφαλώς είναι απείρως χειρότερη κι από αυτή του Αράχθου. Εάν δεν αντισταθούμε και δεν δώσουμε απάντηση ουσιαστική και με περιεχόμενο, θα ωχριά η κατεβασιά του Ταμερλάνου και του Τσεγκίς Χαν μπροστά στην επαπειλούμενη καταστροφή.

Η Ηπειρώτισσα μάνα μάς δείχνει το δρόμο.

Μέσα στη φθισικιά «ενεργητικότητα» της Αθήνας, παρέα με τον πανζουρλισμό που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», καλούμαστε να χαμογελάσουμε, να «βιοπαλέψουμε με το βίο της ζωής», όπως έλεγε και ένας καλόβουλος χωριανός μου, να ονειρευτούμε ∙ τουτέστιν να ζήσουμε. 

Στην ηπειρώτισσα μάνα κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ και τουλάχιστον λέμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Χρήστος Α.Τούμπουρος

Βαγγελιώ Χρηστιά. Από τα Χωράφια στην Κορυφή. Μια Συναρπαστική Πορεία στον Κόσμο του Δημοτικού Τραγουδιού

Η Μεγάλη Κυρία του Δημοτικού Τραγουδιού - Βαγγελιώ Χρηστιά.

Η Βαγγελιώ Χρηστιά, σημάδεψε τον ελληνικό πολιτισμό με τη φωνή και την προσωπικότητά της. Γεννημένη στη Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας, η Βαγγελιώ αγάπησε το τραγούδι από μικρή ηλικία, συνδυάζοντας την αγάπη της για τη μουσική με τη ζωή στην ελληνική εξοχή.

Μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια που αντιμετώπιζε τη φτώχεια και τη δυσκολία, αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να ακολουθήσει το πάθος της. Από τα πρώτα της χρόνια, βρισκόταν δίπλα στα πρόβατα και στα χωράφια, τραγουδώντας αδιαλείπτως. Ακόμα και στο σχολείο, η φωνή της έλαμπε, με τον δάσκαλό της να την αναγνωρίζει και να την ενθαρρύνει.

Η Βαγγελιώ δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής ή φωνητικής. Όμως με τη βοήθεια του πατέρα της καθώς και η επαφή της με μεγάλους οργανοπαίχτες της εποχής τη βοήθησαν να αναπτύξει το ταλέντο της αυτοδίδακτα. Σε ηλικία 24 ετών, μετακόμισε στην Αθήνα για να ακολουθήσει το όνειρό της, ενώ στα 28 της χρόνια άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το δημοτικό τραγούδι.

Η πορεία της δεν ήταν εύκολη. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και αντίξοες συνθήκες στον χώρο της μουσικής. Ωστόσο, η αγάπη και το πάθος της για το τραγούδι την έκαναν να συνεχίσει ακάθεκτη. Με πείσμα και αφοσίωση, κατάφερε να καταξιωθεί στον χώρο και να αποκτήσει την εκτίμηση του κοινού.

Σήμερα, συνταξιούχος αλλά πάντα πιστή στην αγάπη της για τη μουσική, η Βαγγελιώ συνεχίζει να τραγουδάει. Για εκείνη, το τραγούδι δεν είναι απλά ένα επάγγελμα, αλλά μια πηγή ζωής και ευτυχίας. Με υπομονή και αγάπη, συνεχίζει να μοιράζεται το ταλέντο και την ενέργειά της με το κοινό, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη της προς εκείνους που την στήριξαν και την αγάπησαν.

Η Βαγγελιώ Χρηστιά είναι περισσότερο από ένας θρύλος της ελληνικής δημοτικής μουσικής. Είναι ένα παράδειγμα αφοσίωσης, πάθους και αντοχής, που μέσα από τη φωνή της μας θυμίζει την αξία της παράδοσης και της γνώσης που περνά από γενιά σε γενιά.

Παραγωγή:

Greek Village Life

Βερεσέ ζωοτροφές προμηθεύονται οι κτηνοτρόφοι

Αρκετοί κτηνοτρόφοι εξαιτίας έλλειψης ρευστότητας και επειδή οι ενισχύσεις για τις ζωοτροφές έχουν καθυστερήσει αγοράζουν τις προμήθειές τους βερεσέ, προκειμένου να μην πεθάνουν τα ζώα τους από ασιτία.

Σε οικονομικό αδιέξοδο έχουν περιέλθει οι κτηνοτρόφοι στην περιοχή της Μαγνησίας, που διαμαρτύρονται και καυτηριάζουν την τρίμηνη καθυστέρηση στην καταβολή των εξαγγελθέντων ενισχύσεων για το αυξημένο κόστος ζωοτροφών, μετά το «τσουνάμι» ευλογιάς που έπληξε τον κλάδο, θερίζοντας περισσότερα από 7.800 αμνοερίφια στον νομό Μαγνησίας.

Αρκετοί κτηνοτρόφοι υποχρεώνονται να προμηθευτούν ζωοτροφές βερεσέ, επί πιστώσει δηλαδή, και μετά από συνεννόηση με τις αρμόδιες εταιρείες, αφού πλέον οι διαδικασίες έχουν «σφίξει», εξαιτίας των συσσωρευμένων οφειλών που έχουν δημιουργήσει οι επαγγελματίες του πρωτογενούς τομέα, λόγω έλλειψης ρευστότητας.

Όπως επισημαίνουν παρά τις υποσχέσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων από τον περασμένο Ιανουάριο, δεν έχει καταβληθεί καμία ενίσχυση. Οι παραγωγοί παραμένουν εκτεθειμένοι σε μια πρωτοφανή κρίση ρευστότητας, δίχως σαφές χρονοδιάγραμμα ή ενημέρωση για το πότε θα λάβουν την ενίσχυση που τους υποσχέθηκαν.

Την ίδια ώρα η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Τα ζώα παραμένουν σε εγκλεισμό κάτι παραπάνω από επτά μήνες, οι ζωοτροφές έχουν τελειώσει προ πολλού, ενώ προ του κινδύνου τα κοπάδια που διασώθηκαν από την ευλογιά να πεθάνουν από ασιτία, η βόσκηση έξω έστω για λίγες ώρες την ημέρα φαντάζει «μονόδρομος» για τους περισσότερους κτηνοτρόφους, που ρισκάρουν η ζωονόσος να «επιστρέψει».

«Οι κτηνοτρόφοι έχουν μηδενική ρευστότητα. Ελλείψει συνολικού σχεδίου για την ανασυγκρότηση της κτηνοτροφίας, οι παραγωγοί βρίσκονται μόνοι τους απέναντι στις κρίσεις και στα προβλήματα», παρατήρησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η Χαρούλα Διβάνη, πρώην πρόεδρος του συλλόγου Αισωνίας, μεταφέροντας το κλίμα δυσφορίας που επικρατεί στους κόλπους των οικογενειών κτηνοτρόφων της περιοχής.

Πηγή: taxydromos.gr

https://agronewsbomb.gr/

Το νεραϊδοσφόντυλο και ο κρατητήρας.

Γράφει ο Χρήστος A. Τούμπουρος

Εκείνος ο σεισμός που έγινε την Πρωτομαγιά του 1967 έπληξε για τα καλά την περιοχή της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Περισσότερο όμως τα ορεινά χωριά της Άρτας έπαθαν μεγάλη ζημιά. Ειδικά, «Τα Τζουμέρκα και τα Ραδοβίζια συνεθλίβησαν», όπως είχε ανακοινώσει επίσημα ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων Ελλάδος. Είχαν βλέπετε συντριβεί και από την Δικτατορία που «Εγένετο» πριν από μερικές ημέρες. Η συντριβή των χωριών ήταν καθολική. Τα σπίτια ήταν παλιά και για την κατασκευή τους δεν είχε χρησιμοποιηθεί τσιμέντο. Επομένως οι ζημιές που υπέστησαν ήταν μεγάλες.

Είχαν και κόσμο τότε τα χωριά. Ζωντάνια και ασφαλώς προκοπή. Σχολεία λειτουργούσαν, «τίγκα» η πλατεία από τα παιδούρια, οι εκκλησιές γεμάτες κάθε Κυριακή και κάθε γιορτή, γιορτάσια, θάνατοι αλλά και γεννητούρια. Οι γεννήσεις με δύσκολες, αλλά και «άγριες»-απίστευτες συνθήκες. Πολλές φορές και επικίνδυνες. Τότε κι αν «λειτουργούσαν» τα μαντζούνια και τα αφεψήματα παντός είδους. Τότε αναλάμβαναν κι αυτοσχεδίαζαν οι «μαίες» και οι «ριχτολόγοι». Αν είχαμε και καμιά δύσκολη γέννα και αναγκάζονταν να φωνάξουν γιατρό από παρακείμενα χωριά -από Άρτα ή Γιάννενα ήταν απαγορευμένο γιατί κόστιζε, παρακόστιζε η επίσκεψη- ε, ρε τι προλήψεις και αυτοσχεδιασμοί επιβάλλονταν… Μέχρι να έρθει ο γιατρός. Κι αν προλάβαιναν… Διαφορετικά. «Δεν το πρόκαμαν το κούτσκο. Πάει καλιά τ’.»

Η εξιστόρηση λοιπόν τέτοιων περιπτώσεων είναι πλέον για γέλια αλλά και για κλάματα. Η ερμηνεία φυσικά εκφεύγει των αρμοδιοτήτων, εδώ απλή καταγραφή γίνεται, αλλά αυτή η καταγραφή, πώς να το κάνουμε, δείχνει και ερμηνεύει τους λόγους που άπαντες «τα παράτησαν» τα χωριά, «πήραν των ομματιών τους» και διάβηκαν κατά την πρωτεύουσα… Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε πως η έγκυος ήταν «στα χέρια κάποιας πρακτικής γριούλας, αγράμματης, ανεκπαίδευτης, την ώρα που οι ζωές κρέμονταν από μια κλωστή. Ο μόνος σύμμαχος, βοηθός και συμπαραστάτης ήταν οι ‘‘ευχές’’ και η τύχη.» 

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας Ελευθερία εγκυμονούσα στο πρώτο της παιδί ήδη «είχε μπει στο μήνα της». Ελευθερία σε ανάμνηση της απελευθέρωσης και της επιβολής από τους συμμάχους μας-προστάτες-καθοδηγητές και εξυγιαντές της ζωής μας, της δικής τους ελευθερίας. Πριν από λίγες ημέρες 21 Απριλίου 1967 την είχαν επιβάλει. Και κράτησε ως γνωστόν επτά ολόκληρα χρόνια. Άλλα όμως λόγια και για άλλες καταστάσεις. Είχε ξυπνήσει λοιπόν η Ελευθερία ευδιάθετη και ανταπέδωσε την καλημέρα της στον καθρέφτη τον κρεμασμένο στο διάδρομο του σπιτιού, όπου καθημερινά διάβαζε την ΚΑΛΗΜΕΡΑ. Βιαστική καλημέρα. Έπρεπε να ετοιμαστεί γιατί οι άλλοι σύζυγος-πεθερά περίμεναν απέξω στην αυλή για να πάνε στην εκκλησία. Ημέρα γιορτής, αλλά και ως εγκυμονούσα έπρεπε να επισκέπτεται συχνά πυκνά την εκκλησία. Τάματα, λειτουργίες, προσευχές και νηστείες… Άρχισε λοιπόν να χτενίζεται, αλλά έμεινε στη μέση. Προηγήθηκε βουή, μέγιστη βουή λες και είχε κατεβάσει ο Αχελώος και παρέσερνε στο διάβα του πέτρες και κοτρώνια και ακολούθησε ο σεισμός. Μέγας σεισμός. 

Τσιατμάδες έφυγαν, σοβάδες έπεσαν, το μισό κομμάτι από την αριστερή πλευρά του σπιτιού «πήγε κατ’ ανέμ’», από τη σκεπή έπεφταν οι πλάκες στην αυλή˙ θόρυβος και χλαλοή μεγάλη, φωνές από παντού… Ένας κακός χαμός. Σεισμός, μέγας σεισμός! Κάνοντας να βγει έξω η Ελευθερία και στον πανικό της περδικλώθηκε και έπεσε κάτω. Της έσπασαν τα νερά. Τοκετός. Να σώσουμε μάνα και παιδί… 

Εκλήθη η μαμή και έφτασε πάραυτα. «Εξέτασε» την εγκυμονούσα και απεφάνθη και έδωσε διαταγή. Να φωνάξετε γιατρό. Να έρθει, γιατί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. «Έχω ευκολονέρ’ να παρ’ η γυναίκα και να γεννήσει αμέσως αλλά δεν είναι στον μήνα της. Πρέπει να κρατήσουμε το παιδί μέχρι να έρθει ο γιατρός.» Και άρχισε η διαδικασία. Έβγαλε από τον ντρουβά της το νεραϊδοσφόντυλο. Ήταν αποκλειστικότητα της μαμής του χωριού. Πέτρα σαν σφοντύλι που την άφηναν οι νεράιδες στο ποτάμι. Οσοι/ες την έβρισκαν «είχαν τη χάρη τους» και φυσικά την μετέδιδαν σε άλλους. Και εδώ το κρέμασε σαν χαϊμαλί στο λαιμό της Ελευθερίας που την είχαν ξαπλώσει στην καλύβα, με τα τσίγκια πυρωμένα και την πλάτη της πάνω στο σανίδι. Αυτό για να πάει καλά το πράμα. Παράλληλα όμως έβαλε και στην κοιλιά της τον «Κρατητήρα.» Πέτρα, μαύρη, σκρούμπος που την χτύπησε κεραυνός. Είχε την ικανότητα να κρατήσει το παιδί, να μη βγει, ώσπου νάρθει ο γιατρός. Και τέλος έφερε και τα αποκέρια, καμένα κεριά από τη Μεγάλη Βδομάδα, τα άναψε και δημιούργησε μιαν ατμόσφαιρα… «να πουμωθεί η γυναίκα». Και περίμεναν όλοι έξω απ’ το καλύβι τον γιατρό. Πουθενά γιατρός. Κάηκαν τα κεριά, παραλίγο να σκάσουν τα νεφρά της γυναίκας, γιατί απαγορεύονταν και η ούρηση, «θα έφευγε η δύναμη του κρατητήρα» ώσπου το ξημέρωμα ήρθε ο γιατρός. Φώναξε, ούρλιαξε, έβρισε… Τα πέταξε όλα. Και, σαν θαύμα η γυναίκα ένιωσε καλύτερα και το κούτσκο ήρθε εν ζωή. 

-Θάμα, θάμα, φώναξε η μαμή. 

Και ο γιατρός απάντησε.

-Τον κακό σου τον καιρό….

Χρήστος A. Τούμπουρος

Τη λέξη ΜΑΝΑ δεν την είπα ποτέ | Η ζωή του κυρ-Γιώργου, 93 ετών

 Όταν οι μνήμες μιλούν, η ιστορία συγκλονίζει.

Στο χωριό Πρόδρομος του Ξηρομέρου, συναντήσαμε τον κύριο Γιώργο, έναν 93χρονο με σπάνιες αναμνήσεις και βιώματα από τα δύσκολα χρόνια. Μέσα από τις αφηγήσεις του, ζωντανεύει η ιστορία ενός τόπου και μιας εποχής που χάνονται. Μιλά για την παιδική του ηλικία, την κατοχή, τους Ιταλούς και τους Γερμανούς, τη φωτιά στο χωριό, τη ζωή χωρίς μάνα και το μεγαλείο της απλής ζωής στο χωριό. Ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν, γεμάτο αλήθεια και μνήμη.

Παραγωγή: Greek Village Life

Τα παιχνίδια της μοίρας...... ο κερατάς το μαθαίνει τελευταίος

 Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης

Σας γράφω  τώρα τον μήνα  Μάη που είναι ο πιο ερωτικός μήνας του χρόνου  όπως η φύση ξυπνά οπό τον λήθαργο  του χειμώνα έτσι και ο άνθρωπος  έχει αυξημένες ορέξεις ερωτισμού καμιά φορά ξεχνιέται και μπαίνει σε ξένο αμπέλι. Ναι ίσως να  είναι  ξέφραγο μπορεί να μην βλαστολογείτε καλά  και ίσως να φταίει και ο νοικοκύρης πάντως το ξεχέρσωμα που κάνει ο γείτονας είναι καλύτερο από του αφεντικού που αυτός το μαθαίνει τελευταίος. 

Ο  Μεγάλος γυναικολόγος καθηγητής συγγραφέας και πολιτικός Λούρος, γράφει για τον απατημένο που το μαθαίνει τελευταίος. Λέει λοιπόν αυτός ο μεγάλος γιατρός,  έχω μια καλή παρέα  ένα απίθανο ζευγάρι το πρόβλημά τους ότι είναι  άτεκνοι, με τα πολλά τους πείθω να   εξετάσω την σύζυγο. Οπότε την εξετάζω και την βρίσκω μια χαρά και απευθύνομαι στον σύζυγο που με πολλά παρακάλια τον πείθω να πάει σε έναν ανδρολόγο να τον εξετάσει.  

Και   έτσι έγινε, ο γιατρός  διέγνωσε πρόβλημα και είναι αδύνατο να τεκνοποιήσει, τώρα τι κάνουμε αφού η  κυρία ήθελε οπωσδήποτε να τεκνοποιήσει. Τους ρίχνω μια ιδέα και  άμα   πιάσει έπιασε. Έχω έναν γνωστό μου ένα  ανθρωπάκι έχει τέσσερα παιδιά αυτόν θα φωνάξουμε να παίξει τον ρόλο του πατέρα και έτσι  έγινε και επί αμοιβή. Ο  χρόνος περνούσε αλλά η  κυρία τίποτα [εδώ πρέπει να διευκρινίσω τότε δεν υπήρχαν τα μέσα, τράπεζα σπέρματος και ότι άλλο προχώρησε η επιστήμη σήμερα] με τα πολλά εξετάζουν τον υποψήφιο πατέρα και ο γιατρός έκανε την διάγνωση ότι ο κύριος αυτός ποτέ δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει και ας είχε τέσσερα παιδιά.                                                                       

 Ίσως οι παλαιοί να θυμούνται ένα τραγούδι του εβδομήντα η  [ Ρίτα ]  με τον Γιάννη Βογιατζή αυτή την υπέροχη  φωνή.  Αναφερόταν σε δύο νέους που αγαπιότανε αλλά υπήρχε κόλλημα οι οικογένειες ήταν γνωστές  και   η  μαμά   της Ρίτας τα έφτιαξε με   τον   μπαμπά του νεαρού και έτσι μας προέκυψε  η Ριτα, ο νεαρός το έμαθε και πήγε στην μάνα του και της λέει   

     Μαμά δεν αντέχω την Ρίτα αγαπώ η μοίρα το φέρνει μα πως να στο πω.                           

 Η μαμά που ήταν ενήμερη γιατί και αυτή είχε κάνει την κουτσοκέλα της του απαντά: η Ρίτα παιδί  μου θα γίνει δική σου γιατί δεν είναι αδερφή σου, να πεις του μπαμπά  σου, δεν είναι μπαμπά σου και να την παντρευτείς.                                                                                           Συμπέρασμα  ο κερατάς το μαθαίνει τελευταίος

Γιώργος Γιαννάκης

Άγιος Χριστόφορος.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.

Χρόνια πολλά στο διαχειριστή της σελίδας Romiazirou Χριστόφορο Ευθυμίου που τόσα χρόνια με συνέπεια και αγάπη διαχέει τον πολιτισμό της Ηπείρου, προβληματισμούς και αγωνίες. Μια μοναδικά αυθεντική προσωπικότητα που του στέλνουμε όλη μας την αγάπη.

Κατά την παράδοση του ελληνικού λαού ο άγιος Χριστοφόρος θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από την πτώση χαλαζιού. Στους νεώτερους χρόνους, άρχισε να θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών του Στρατού, ενώ είναι και ο πολιούχος της πόλης του Αγρινίου.

Η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 25 Ιουλίου από την Καθολική. Θεωρείται επίσης άγιος από την Λουθηρανική και την Αγγλικανική

Ο Άγιος Χριστοφόρος περιγράφεται και εικονίζεται πολλές φορές και ως κυνοκέφαλος, προφανώς λόγω της σύνδεσής του με το έθνος των Σκυλοκεφάλων ενώ συχνά προκαλεί γι΄αυτό το λόγο προβληματισμούς όπως με την τελευταία του εικαστική παρέμβαση στην εθνική πινακοθήκη, αφού η τέχνη μπορεί και έχει τη δύναμη να εκφράζεται πολλαπλώς.

Σε κώδικα του 11ου αιώνα ο Χριστόφορος «ἐκ τοῦ γένους τῶν κυνοκεφάλων ὐπῆρχεν, γῆς δὲ τῶν ἀνθρωποφάγων». Και περιγράφεται ως ἀνὴρ νεανίας, φοβερὸς τῷ εἴδει, καὶ ὑπερμεγέθης τῷ σώματι καὶ τῷ πάχει· οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς ἀστὴρ ὁ πρωῒ ἀνατέλλων, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ ὡς συάγρου ἐξέχοντες.Έτσι από τα κείμενα προκύπτει πως υπήρχε παράδοση περί καταγωγής του Χριστόφορου από τη χώρα των Κυνοκεφάλων

Κατερίνα Σχισμένου

Ευχαριστώ πολύ την καλή φίλη και συνεργάτιδα Κατερίνα Σχισμένου για τις ευχές της και για το τόσο ενδιαφέρον και με ιστορικά στοιχεία  κείμενο που μας έστειλε.

Χριστόφορος

Τι γιορτάζουμε στις 9 Μαΐου κάθε χρόνο

 

 «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεών μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκησή των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων»

Μ' αυτά τα λόγια που συνιστούν το πρώτο άρθρο της «Πράξης Συνθηκολόγησης» άνευ όρων, η ναζιστική Γερμανία αποδέχτηκε την ήττα της και βγήκε από τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος, τότε, ουσιαστικά έφτασε στο τέλος του, τουλάχιστον για την Ευρώπη. Η υπογραφή της Πράξης έγινε στις 9 Μαΐου 1945, ώρα 0.43 π.μ., στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου. Την ανώτατη γερμανική στρατιωτική διοίκηση εκπροσώπησαν ο στρατάρχης Κάιτελ, ο ναύαρχος Φρίντερμπουργκ και ο στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ. Την αντιπροσωπεία της αντιχιτλερικής συμμαχίας αποτέλεσαν: από μέρους της ΕΣΣΔ ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκωφ, από μέρους της Αγγλίας ο στρατάρχης της αεροπορίας Α. Τέντερ, από μέρους των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και από τη Γαλλία ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινύ.

Περιγράφοντας το ιστορικό γεγονός στα απομνημονεύματά του ο Ζούκωφ δίνει λεπτομερείς πληροφορίες για όλα όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις μοναδικές στιγμές στη σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας. Ας ξαναδούμε μαζί του τη μεγάλη στιγμή, όπου η συνθηκολόγηση γίνεται - και τυπικά - γεγονός.

Η ιστορική στιγμή της συνθηκολόγησης «Απευθύνθηκα - γράφει ο Ζούκωφ - στη γερμανική αντιπροσωπεία:

- Εχετε στα χέρια σας την πράξη της άνευ όρων παράδοσης, τη μελετήσατε και είσθε εξουσιοδοτημένοι να υπογράψετε την πράξη αυτή;..

- Μάλιστα, τη μελετήσαμε και είμαστε έτοιμοι να την υπογράψουμε απάντησε με υπόκωφη φωνή ο στρατάρχης Κάιτελ, δίνοντάς μας το ντοκουμέντο που είχε υπογράψει ο ναύαρχος Νταίνιτς. Το ντοκουμέντο αυτό έλεγε ότι ο Κάιτελ, ο Φον Φρίντερμπουργκ και ο Στουμπφ είναι εξουσιοδοτημένοι να υπογράψουν την πράξη της άνευ όρων παράδοσης...

Αφού σηκώθηκα, είπα τα εξής:

- Προτείνω στη γερμανική αντιπροσωπεία να πλησιάσει εδώ, στο τραπέζι. Εδώ θα υπογράψετε την πράξη της άνευ όρων

(Ο στρατήρχης της ΕΣΣΔ Γκ. Ζούκοφ διαβάζει την πράξη της άνευ όρων παράδοσης της Γερμανίας.)

Ο Κάιτελ σηκώθηκε γρήγορα από τη θέση του, ρίχνοντας σε μας μια εχθρική ματιά, ύστερα κατέβασε τα μάτια και, παίρνοντας αργά από το τραπέζι τη στραταρχική ράβδο του, προχώρησε με αβέβαιο βήμα προς το τραπέζι μας. Το μονόκλ του έπεσε και κρεμάστηκε στο κορδόνι. Το πρόσωπό του γέμισε με κόκκινες κηλίδες.

Μαζί του πλησίασαν στο τραπέζι ο στρατηγός Στουμπφ, ο ναύαρχος Φον Φρίντερμπουργκ και οι Γερμανοί αξιωματικοί που τους συνόδευαν. Αφού διόρθωσε το μονόκλ ο Κάιτελ κάθισε στην άκρη του τραπεζιού και με τρεμάμενο ελαφρά χέρι και χωρίς να βιάζεται υπέγραψε πέντε αντίτυπα της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Μετά έθεσαν τις υπογραφές τους οι Στουμπφ και Φρίντερμπουργκ.

Μετά την υπογραφή της πράξης, ο Κάιτελ σηκώθηκε από το τραπέζι, φόρεσε το δεξί γάντι του και προσπάθησε πάλι να επιδείξει το στρατιωτικό του παράστημα, αλλά δεν τα κατάφερε και γύρισε ήσυχα πίσω στο τραπέζι του.

Στις 9 Μαΐου 1945 ώρα 0.43, η υπογραφή της πράξης για την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας είχε τελειώσει...» (Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκωφ: «Αναμνήσεις και Στοχασμοί», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», τόμος 2ος, σελ. 424- 425).

Η 9η Μαΐου κηρύχτηκε, τότε, από το προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ, ως η μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Κι έτσι έμεινε στην ιστορία, αφού ήταν η μέρα της ολοκληρωτικής συντριβής της φασιστικής Γερμανίας και το τέλος του πολέμου, τουλάχιστον για τη γηραιά ήπειρο.  Τη μεγάλη αντιφασιστική Νίκη των Λαών, γιορτάζουμε!!!

Χρήστος Α. Τούμπουρος